به گزارش برنا، در کتاب «تروما» مناسبت مضمونی عبارت از این پرسش است که چرا حوادث ۸۸ رخ داد. ربط این حوادث به مناظرههای انتخاباتی چه بود و در مناظرهها با چه گفتمانهایی رویارو بودیم و چگونه میتوانیم بازتاب بستر سیاسی_ اجتماعی را در آثار سینمایی پیجویی کنیم.
به هر روی، در همین زمینه میتوان پرسشهای فرعی دیگری مطرح کرد. فیالمثل اینکه چرا گفتمانهای احمدینژاد و موسوی، کارزار انتخاباتی را از آن خود کردند و دو گفتمان دیگر (رضایی و کروبی) به حاشیه رانده شدند. پس از پاسخ به این پرسشها (در بخش دوم) و تبیین نظری این مسئله که احمدینژاد و موسوی چرا باید در مقام سمپتوم، لکهدار و از ساحت نمادین بیرون رانده میشدند، به این پرسش میپردازیم که گفتمان اعتدال در دورۀ روحانی چه مناسبتی با حوادث ۸۸ داشت.
همۀ این پرسشها، چنان که دیدیم، حول یک دو مسئلۀ اساسی میچرخند: نخست؛ چرا حوادث ۸۸ رخ داد، چرا این حوادث مهم بودند و تأثیر آنها بر شکلگیری فضای سیاسی_ اجتماعی جدید در گفتمان عدالت روحانی چه بود؛ و دوم، این حوادث و تحولات گفتمانی متعاقب آن چگونه در سه روایت برگزیده از فرهادی بازتاب مییابند و بر این روایتها پرتو میافکنند. به تعبیری فرویدی، میکوشیم بفهمیم که جامعه چگونه در هیئت هنر خواب میبیند و عوامل سرکوبکننده و آزادیبخش را در خود متجلی میسازد.
بخشی از کتاب:
همه سوالات را نمیتوان از یک چیز و یک کس پرسید.این بینش ساده و البته به ظاهر ساده لاکانی،نقظه عزیمت ما در نوشتن این کتاب است.بسیار اتفاق می افتد که با دیدن فیلم یا وقوع رخداد مهمی،سیل پرسش های بی پایان به ذهنمان خطور میکند و آسوده مان نمیگذارد...